Emperyal Otel
Mersin'in kuruluş döneminden 1970'li yıllara kadar 100 yıla yakın süre hizmet veren bir yapı. Fotoğraftaki bordo bina Emperyal Otel'dir.
Semihi Vural, "Pamuğun çocuğu Mersin ve Mersin iskeleleri" kitabında Emperyal Otel'i şöyle anlatıyor:
"Mersin bir liman kenti olduğu için bar ve pavyon gibi yerler özellikle kent dışından gelen otel müşterileri tarafından aranmaktadır. Pamuk ve kereste ticareti için kente gelen konukları ağırlayan ve eğlendiren yapı “Emperyal Oteli” idi. 1970’li yıllara kadar yaklaşık 100 yıl hizmet vermiş olan bina, kurulduğunda bir eğlence ve dinlence yeriydi."
Vural, binanın yıllara yayılan yitip gitme öyküsünü ise şöyle aktarıyor:
"Şinasi Develi’nin söylemiyle, 1960 yılından sonra Kamer Sineması’nın bulunduğu binada Deniz Pavyon adında bir eğlence yeri açılmıştı. Bina yıkılıncaya kadar el değiştirerek bu yer çalıştırıldı. Emperyal Oteli’nin kuzey tarafındaki bir bölüm yıkılıp yerine Akbank yapılmıştı. 1970’li yılların başında Kamer Sineması inşa edildi. Sinemanın arsa derinliği yeterliydi, ancak genişlik kazanmak için doğusundaki Emperyal Oteli’nin bir kısmı yıkılıp bu arsaya eklendi. Binanın sahibi Reşat Ağa’nın (Karamehmet) Kamer Sineması çatı arasında yaptırdığı özel bir ‘Süit”i vardı.
Emperyal Oteli’nin “Karam” yağlarının ofisine dönüştürülmesi inşaatı sırasında görülen basitçe yapılmış, ahşap çerçeveli saç “Emperyal Otel” tabelası ne yazık ki korunamadı. Ancak otelin kapısı İçel Sanat Kulübü’ne getirildi ve Nevit Kodallı salonuna giriş kapısı olarak montajı yapıldı. Bu onarım sırasında otele çıkan merdiven ve zemin odaları işyeri olarak düzenlendi. Zemin kattaki otel girişi ve yanındaki işlevsiz alanlar ticari dükkânlara dönüştürüldü. İlk ve son müşterisi, eşi ile açtığı “Giftcenter” adlı hediyelik eşya dükkânıyla Tuncer Özmen’di. Reşat Ağa’nın dramatik ölümünden kısa süre sonra 1990’larda Emperyal Oteli’nden kalan yapı bloğu ve Kamer Sineması hiçbir gerekçe gösterilmeden yıktırıldı. Böylece Mersin tarihine fazla hizmet eden yapıdan iz kalmadı. Kala kala, Atilla İlhan’ın bir şiirinden bir dize kaldı: “emperyal oteli’nde üç gece kaldık, fazlasına paramız yetmiyordu.” [1]
