Gözne

Toros Dağları'nın güney yamaçlarında bulunan, Mersin'e bağlı belde ve yayla.

Mersin’in ikliminin, yazları çok sıcak ve nemli olması, teknolojinin de bugünkü kadar gelişkin olmaması nedeniyle, halkın büyük bir bölümü Toros Dağları eteklerinde bulunan yaylalara göçerdi.

Okulların tatile girmesiyle birlikte, imkanı olan aileler önce denizden yararlanır, bunun için de önce Mersin’in ilk plajı olan Akdeniz plajı, daha sonraları; Neptün, Meltem, 84 Evler ve Garnizon plajlarından istifade ederlerdi. Yaylaya çıkacak olan aileler ise Gözne, Fındıkpınarı, Ayvagediği ve Soğucak yaylalarına, az bir kısım ise Tarsus yaylası olan Namrun (Çamlıyayla), Adana yaylası olan Tekir ve Bürücek’e çıkardı.

Gözne, 26 km'lik bir asfalt yolla Mersin'e bağlanmıştır. Gözne yolu 12 Eylül 1929'da törenle açılmıştır.

En yüksek yeri Gözne Kalesi'nin olduğu yer olup, 1090 metredir. Genelde Yukarı Gözne bin metre yüksekliktedir.

Mersinliler burayı yayla olarak kullanmazken Korum Köylüleri burada yaylalıyordu.

Bölgede 1956 yılında belediye teşkilatı kurulmuştur. Gözne, 1997 yılında Toroslar'dan getirilen saf ve temiz içme suyuna kavuşmuştur.

TARİHİ

Geçmişte Grek ve Aramilerin burada yaşadıklarına dair eserler vardır. Gözne Kalesi 1000 yıllarında yörede prenslikler kurmuş olan Ermeniler tarafından yapılmıştır.

Aşağı Gözne'yi ilk keşfeden kişi Debbas isimli Tarsuslu bir Rum'dur. Kendisinin Tarsus'ta Aziz Paul'un evinin olduğu yerde ikamet ettiği belirtilir. Bugün Aşağı Gözne'de hala mevcut olan çeşmenin adı Debbas Çeşmesi'dir.

İşgal zamanında Mersin ve Tarsus halkının bir kısmı Gözne'ye kaçmıştır. Bu olaya Kaç-Kaç adı verilir. Mersin'in işgal altında olduğu dönemde Gözne bir ara kaza merkezi de olmuştur. Kurtuluş Savaşı döneminde buraya 10 yataklı bir askeri hastane inşa edilmiştir.

Kaynak: Akdeniz'de İnci Kent: Mersin, H. Şinasi Develi